Francja posiada w regionie Pacyfiku Południowego trzy wspólnoty zamorskie (fr. collectivité d'outre-mer, COM). W subrejonie Melanezji jest to Nowa Kaledonia, natomiast na terenie Polinezji to Polinezja Francuska oraz Wallis i Futuna. Wallis-et-Futuna to najmniejsze z francuskich COM w Oceanii, o powierzchni 142 km². Grupa Wysp Futuna została odkryta przez Holendrów już w 1616r., podczas gdy Wallis przez Brytyjczyków wiek później (1767). Jednak to Francuzi w 1842r. zadeklarowali protektorat na zbiorem Wysp, które były wierne metropolii nawet podczas okresu Francji Vichy w czasie II wojny światowej. W 1959r. wyspiarze zagłosowali szumnie za przyłączeniem do francuskich terytoriów zamorskich, a dwa lata później rząd w Paryżu potwierdził prawnie tenże status.Jednakże Wallis i Futuna funkcjonuje bardzo autonomicznie w relacjach regionalnych, angażując się w kluczowe działania integracyjne. Kraj jest członkiem nowopowstałego IGO, odżegnującego się od ścisłej współpracy i pomocy od byłych państw kolonialnych, Pacific Island Development Forum (PIDF), a także cieszącego się wciąż estymą, a założonego przez metropolie Secretariat of the Pacific Community (SPC). Będąc członkiem stowarzyszonym trzeciej ważnej organizacji regionalnej Pacific Islands Forum (PIF), Wallis i Futuna posiada także realny i prawny wpływ na kształtowanie swojego regionu. Jako strona wielu ukonstytuowanych, ale także nieformalnych grup dialogu i rozwoju regionalnego, aktywnie uczestniczy w wielu istotnych dla rozwoju swojego narodu projektach.Ludność trudni się uprawą palmy kokosowej, głównie eksportem kopry (wysuszony miąższ, bielmo orzechów kokosowca), a także rybołówstwem. Dochody z rolnictwa nie są w stanie zapewnić podstawowych potrzeb mieszkańców, stąd rząd w Paryżu dotuje w 100% sektor publiczny, opiekę zdrowia oraz usługi edukacyjne. To także dzięki Francji odnawiana jest infrastruktura, powstają przedsiębiorstwa, które zajmują się głownie sprzedażą licencji połowowych okrętom z Japonii czy Korei Południowej. Młodzi wyspiarze opuszczają Wallis i Futunę, migrując przede wszystkim do Polinezji Francuskiej czy Francji heksagonalnej, toteż społeczeństwo Wysp starzeje się, a bezrobocie sięga aż 17.8%[1].Demokracja parlamentarna na Wallis i Futunie polega na prefekturze, jakże trącącą rozwiązaniami prawnymi z czasów kolonialnych, a także radą doradczą złożoną z trzech monarchów autochtonicznych królestw Uvea, Alo oraz Sigave. Będąc ustrojowo, legislacyjnie oraz gospodarczo zależnym w pełni od rządu w Paryżu kraj nie wysuwa separatystycznych dążeń, pokładając pełną nadzieję na poprawę egzystencji swoich mieszkańców we Francji.dr Joanna SiekieraFaculty of LawUniversity of Bergen, Norwayhttps://www.uib.no/en/persons/Joanna.Siekiera[1] Le chômage en hausse à Wallis et Futuna (2019): https://la1ere.francetvinfo.fr/wallisfutuna/chomage-hausse-wallis-futuna-735774.html [dostęp: 15.07.2020].
